Koreaans Kungfu komt uit de Muyesinbo. Muyesinbo betekent ‘Nieuwe handleiding voor krijgskunst”. Hierin werden 18 gevechtsmethodes beschreven. Koreaans Kungfu is daarmee een klassieke krijgskunst met een gedocumenteerde militaire geschiedenis sinds 1759 waarvan methoden terug te vinden zijn in geschriften uit 1598.
Onder leiding van koning Youngjo (1724-1776) werd de Muyejebo (Handleiding voor krijgskunst) herzien. Oorspronkelijke waren er al 6 gevechtsmethodes beschreven in de Muyejebo. Prins Sado heeft twaalf extra methodes toegevoegd. In Korea worden verschillende namen gebruikt voor deze krijgskunst. Een veel voorkomende term is ‘sibpalgi’. De term ‘sibpalgi’ word in Korea echter net zo algemeen gebruikt als ‘kungfu’ in andere landen.
Technieken binnen Koreaans Kungfu
De achttien gevechtsmethodes zijn onderverdeeld in:
- Steek wapens zoals de Jangchang (lange speer), Jukjangchang (lange bamboe speer) en Dangpa (drietand)
- Snij wapens (zwaard soorten) zoals de Bongukgeom, Yedo, Hyeopdo, Jedokgeom en Ssanggeom
- Slag wapens zoals Gonbong (lange stok), Pyeongon (vlegel) en Gwonbeop (blote vuist).
De unieke kracht van Koreaans Kungfu is dat het de synthese is van de meest beproefde, effectieve martial arts uit China, Japan en Korea van dat moment, vanuit het Koreaanse perspectief.
Koreaans Kungfu is door vele generaties laag voor laag opgebouwd, gepolijst tot een totaalsysteem met een logische onderlinge samenhang. De technieken en tactieken hebben zich in het slagveld bewezen.
